Przemijanie
Gdy byłem dzieckiem, zachowywałem się jak dziecko. Gdy byłem nastolatkiem, wydawało mi się, że coś wiem. Gdy miałem 18 lat, wiedziałem, że coś wiem. Mając 22 lata, wydawało mi się, że już wiem. W wieku 32 lat wiedziałem, że wiem. Obecnie mając lat 47, wiem, że niewiele wiem.
Przez większość swojego życia zastanawiałem się, czy posiadanie inteligencji to kara, czy nagroda. Po obserwacji stwierdziłem, że człowiek nieposiadający inteligencji, jest o wiele bardziej szczęśliwy. Ograniczenie jego spostrzegania i instynktowego zachowania, czynią go wolnym. Jak to ktoś powiedział, gdyby głupota miała skrzydła, to latalibyśmy, jak gołębie, czyż to nie jest piękne. Męczę się przez 47 lat i wszystko wskazuje, że tak już pozostanie do końca mojego życia. Nie wierzę w nic, więc cuda odpadają. Ale na przekór mojemu nieszczęśliwemu życiu niczego nie żałuję i jestem gotowy na kolejne lata poświęceń w imię wyższej mądrości.
Przemysław
Komentarz
Polecamy również tekst o podobnej tematyce, który znajduje się w Słowach.