Współczesność nie jest łatwym czasem dla ludzi wierzących. Postępująca sekularyzacja z jednej strony i rozwój skrajnych form religijności z drugiej spowodowały, że w sferze duchowości stoimy w praktyce wobec alternatywy: albo fanatyczny fundamentalizm, albo dialog między religiami. Dwugłos największego autorytetu buddyzmu tybetańskiego i wybitnego chrześcijańskiego teologa na temat niestosowania przemocy i porozumienia między religiami to nie wzniosły, lecz abstrakcyjny apel o jedność i dialog; obaj myśliciele ukazują liczne pola, na których idee koegzystencji i harmonii nabierają konkretnego znaczenia oraz mają swoje zasadnicze wymogi. Dalajlama wskazuje na zgubne skutki ograniczania moralnego postępowania jedynie do sfery religijności, w oderwaniu od życia codziennego. Podkreśla, że warunkiem sensownego, szczęśliwego współistnienia ludzi w świecie – ba, ich istnienia w ogóle – jest miłość i współczucie, a także wolność od lęku. W tym też duchu Eugen Drewermann reinterpretuje ewangeliczny postulat „nadstawiania drugiego policzka”: na coś, co wydaje się językiem przymusu, odpowiadać trzeba głosem serca – przyjąwszy na serio nauki Chrystusa także – czy zwłaszcza – w rzeczywistości społeczno-politycznej, w której praktykowanie chrześcijańskiej „miłości nieprzyjaciół” przez Kościół i państwo stało się na poły zapomnianą utopią.
Autor: Dalajlama, Drewermann
Tytuł oryginału: Der Weg des Herzens
Rok wydania: 2010
Wydawnictwo: Elay