Życie
Życie, co płynie jak rwąca rzeka
Od brzegu do brzegu, a czas ucieka
Ślad pozostawia mglisty, szarzejący
Niczym komety ogon płonący.
Czas od narodzin do śmierci krótki
Więc go nie marnuj na głupie smutki.
Biegnij przez siebie i żyj z radością
Zanim cię dotknie jesień starością.
I choć jesienią piękne są parki
Strach słuchać tego, co mówią zegarki
Bo czasu najzwyklej cofnąć się nie da.
I pędzi do przodu jak rwąca rzeka
Ta rwąca rzeka brzegi podmywa
A gdy cię porwie, to trudno
BYWAJ !!!
Światło zgaszone, ciemności przybywaj.
Cezary Dec